. 
.
.
KIYMETLİ DOSTLARIM,
LÜTFEN BU SATIRLARI DİKKATLE OKUYUN
Hepinizin bildiği üzere depremin en ağır berdellerinden birisini ödeyen babayım.
Ciğer parem iki evladımı 17 Ağustos depreminde kaybettim.
Bu sütunlarda defaatle acılarımı sizlerle paylaştım.
Asla şöyle düşünmeyin,
Merhamet dilenciliği yapmıyorum.
Zaten buna ihtiyacım yok.
Maddi durumu kendisine yeten bir insanım.
Bütün paylaşımlarımı ibret alınması, ders çıkarılması için yapıyorum.
Dün hanımın ev eşyalarını dahi bölgeye göndermesini sizlerle paylaştım.
Amacım sizleri yardıma teşvik etmek içindi.
Ben, işadamıyım.
Cin gibi adamım yani.
Tüccarlık, herkeste olmayan bazı melekeleri müthiş geliştiriyor.
Şunu demek istiyorum:
Toplumun bazı kesimi yardım için çırpınıyor.
Bir kısmı kılını dahi kıpırdatmıyor.
Serdivan'da ikamet ediyorum.
Serdivan ilçemiz, ortala gelirin bir tık üzerinde gelire sahip olanların yaşadığı ilçe.
Oturduğum site dahil olmak üzere, ilçede bölgeye ciddi bir kıpırdanma yok.
Yok diyorsam, yoktur işte.
İlçem Akyazı'da nerdeyse her köy muhtarlığı kampanyalar yapmış durumda.
Şu anda deprem bölgesine kimler yardım ediyor?
15 Temmuz'da sokaklara kimler çıktıysa, onlar yardım ediyor.
Sadece onlar.
15 Temmuz akşamı marketleri yağmalayanlar, şimdi kaloriferli evlerinde oturum, deprem bölgesinde olanları, film seyreder gibi seyrediyor.
İtham ediyorum işte!
Kim onlar derseniz,
Kulaklarından tutup, çıkarırım onları.
Dert nedir biliyor musunuz?
Bölgeye yardım köprüsü kurarsak, bu iktidara yarar.
Vallahi niyet bu.
Yaşı yetenler, Kıbrıs Barış Harekatı yıllarını iyi bilir.
1974 Temmuz Harekatı başladığında Hükümette merhum Bülent Ecevit ve merhum Necmettin Erbakan vardı.
Allah onlardan razı olsun.
Harekat boyunca muhalefet ile iktidar tek yumruk gibi oldu.
Hiç çatlak ses çıkmadı.
Biz, Kıbrıs zaferini böyle kazandık.
17 Ağustos 1999 depremini hatırlayın.
Binlerce insan, afet yardımı gelmediği için diri diri, bağıra bağıra öldü.
Çünkü devlet böyle bir afete hazırlıklı değildi.
Bendeniz,
1957 - 1967 - 1999 depremlerini gördüm.
Her üç depremde de bize bir tek adet çadır verilmedi.
1999 depreminde çocuklarımı defnettikten sonra Hendek'ten muşamba satın aldım.
Muşambadan çadır yaptım kendime.
Kış girinceye kadar muşamba çadırda yattım.
Devletime tek kelime etmedim.
O yıllarda Ada Postası gazetesinde günlük yazılar yazıyordum.
Hükümet aleyhinde tek satır yazım yoktur.
Ecevit Hükümeti, şahsıma iki bin lira seyyanen para verdi.
Birde aylık yüz TL kira yardımı verdi.
Devlet'ten aldıklarımın tamamı budur.
İşte!,
Hanım'ın bölgeye gönderdiği ev eşyaları o paralar ile alınmıştı.
Devletimin imkanı o kadardı, onu verdi.
Başbakan Bülent Ecevit'e rahmet diliyorum.
Ha birde hayatım boyunca unutamayacağım bir konu var;
17 Ağustos depreminden sonra Hacettepe Üniversitesi'nden okul arkadaşlarım bir yardım köprüsü kurdular.
Allah hepsinden razı olsun.
Daha enkazın başındayım.
Okul arkadaşım Prof. Dr. Mustafa Kurt Başkanlığında bir heyet geldi.
Mütevazi nakdi bir yardım yaptılar.
Başka bir ihtiyacımın olup olmadığını sordular.
Şimdi hayatta olan kızım o yıl bitirmişti üniversiteyi.
Kendilerine "Kızımı bir yerlere yerleştirirseniz memnun olurum" dedim.
Şimdiki Çalışma Bakanı Prof. Dr. Vedat Bilgin, o zaman Devlet Demiryolları Genel Müdürüydü.
Vedat Hoca çok yakın arkadaşımdı.
Yanına o alsın istemiştim.
Arkadaşlar bana dediler ki;
"Devlet Demiryollarında hep erkek çalışan var. Türk Telekom'un Genel Müdürü de okul arkadaşımız Mehmet Fatih Yurdal. Oraya yerleştirelim"
Bir gün sonra Genel Müdür can kardeşim Fatih Yurdal beni aradı;
"İzzetçiğim, kızının CV'sini gönder" dedi.
Aynı gün gönderdim.
Ertesi günü Genel Müdür Fatih kardeşim aradı;
"Pervin bugün Sakarya Türk Telekom'da işe başlasın" dedi.
Kızım şu anda Türk Telekom'dan emekli.
O yıllarda Türk Telekom özelleştirme kapsamında olduğu için, bir tek kişi işe alınamazdı.
Sadece istisnai kadrolardan işe giriş olabilirdi.
Türk Telekom Genel Müdürü Dr. Mehmet Fatih Yurdal,
Ulaştırma Bakanı Prof. Dr. Enis Öksüz kardeşim,
Başbakan Bülent Ecevit,
Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer, bir günde istisnai kadro ihdas ederek kızımı işe aldılar.
Şimdi ben Devletime ne diyeyim?
Anadolu'da son bin yılda böyle bir deprem yaşanmamış.
Marmara depremi hikaye bu deprem yanında.
Bölgede 10 vilayet çökmüş.
Hükümetin bütün Bakanları bölgede.
Cumhurbaşkanı bölgede.
Devlet'in bütün kurumları bölgede.
Bölgeye yardım yağıyor.
Gidenler, elbet geri gelmeyecektir.
Ancak hayatta kalanların yaşayabileceği vasat, devletim tarafından tez vakitte sağlanacaktır.
Vatandaşımın da buna inancı tamdır.
Halkımın kahir ekseriyeti "Yaparsa, Tayyip Erdoğan yapar" diyor.
Bir haftadır hayretler içinde muhalefeti izliyorum.
Şaşkınlıkla, öfkeyle, nefretle sosyal medya paylaşımlarını izliyorum.
Ağızlar lağım çukuru olmuş.
Başta ana muhalefet partisi Genel Başkanı.
Yahu bir hafta sabret.
Şu cenazelerimi enkaz altından alalım yahu.
Muhalefetsin sen,
Elbette ki eleştireceksin.
Muhalefetin görevi bu.
Muhalefet, sadece eleştirmez, kendince doğruları, çözümleri de söyler.
Sen öyle yapmıyorsun ki,
Ağzını açtığında, sanki lağım fışkırıyor.
Bu hareketin ile, sana bu işten ekmek çıkmaz arkadaş.
Bir kirli el seni yanlış yönlendiriyor.
Bir tezgah var bu işin içinde.
Halbuki sen saf ve dürüst bir insansın.
Sen bu şeytan taifesinin oyununa gelme be kardeşim!
.